Bibliografia
[1] Por. ks. K. Wójtowicz CR, Bogactwo charyzmatów błogosławionej Celiny B., Kraków 2008.
[2] Por. tamże, s. 9.
[3] Por. Paweł VI, Allocutio habita in Basilica Vaticana, 3. 11. 1963, [w:] Postępowanie kanonizacyjne, pr. zb. pod red. o. S. T. Praśkiewicza OCD, Kraków 2008, s. 41.
[4] Por. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, rdz. V: Powszechne powołanie do świętości, Poznań 1967, s. 143-148.
[5] Por. o. S. T. Praśkiewicz OCD, Wprowadzenie w tematykę świętości kanonizowanej, [w:] Postępowanie kanonizacyjne, dz. cyt., s. 21.
[6] Zob. Artykuły do udowodnienia przy pomocy świadków przez Postulatora sprawy ojca Augustyna a Virgine przedłożone odnośnie do opinii świętości życia, cnót i cudów Sługi Bożej Celiny z Chludzińskich Borzęckiej siostry profeski założycielki Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania P. N. J. Chrystusa, Rzym 1945.
[7] Zob. tamże, s. 72-75.
[8] Cyt. za: s. B. Żulińska CR, Matka Małgorzata Dąbrowska CR 1880-1948, Rzym 1967, s. 111.
[9] S. H. Kowalewska CR, list do m. Małgorzaty Dąbrowskiej, Chicago 16. 03. 1927 r., Archiwum Generalne, Rzym.
[10] Opis przeniesienia zwłok Matek, które było połączone z erekcją dwóch polskich prowincji zgromadzenia, znajduje się w broszurze drukowanej na prawach manuskryptu: Uroczystości w Kętach, 21-22 .XI 1937 r.
[11] M. T. Kalkstein CR, Na straży miłości i prawdy. Listy okólne Matki Generalnej do Zgromadzenia 1962-1967, t. I, druk na prawach manuskryptu, s. 122-123; t. III, s. 201.
[12] M. T. Kalkstein CR, Na straży miłości i prawdy. t. III, s. 201.
[13] Zob. o dekrecie Piusa XII z 10. 04. 1943, [w:] s. M. A. Markowska CR, Historia procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożej Matki Celiny Borzęckiej, [w:] „Biuletyn Surrexit„, listopad 1978, s. 11.
[14] Właśnie on zebrał świadectwa we wspomnianą już pozycję Artykuły do udowodnienia przy pomocy świadków przez Postulatora sprawy ojca Augustyna a Virgine…
[15] Po śmierci ojca Augustyna postulatorem został ojciec Teodor a Sacra Familia, również trynitarz.
[16] Zob. m. T. Kalkstein CR, Matka Celina Borzęcka, Rzym 1950, s. 285.
[17] Zob. m. T. Kalkstein CR, Na straży miłości i prawdy, dz. cyt., t. III, s. 201.
[18] Zob. m. T. Kalkstein CR, Historia procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożej Matki Celiny Borzęckiej, [w:] „Biuletyn Gloria Resurrectionis” 6/1956, s. 1.
[19] Zob. s. M. D. Kunderewicz CR, Historia procesu beatyfikacyjnego…, [w:] „Biuletyn Informacyjny Postulatorskiego Ośrodka Studiów” 2(182), 12. 02. 1982, s. 35-36; zob. też: s. J. M. Ludkiewicz CR, 50 lat procesu beatyfikacyjnego, [w:] „Biuletyn Rady Generalnej Ut unum sint” 5, styczeń 1994, s. 9.
[20] Tamże, s. 9.
[21] Zob. tamże.
[22] Zob. s. M. B. Żukowska CR, Rozpoznanie zwłok, [w:] „Biuletyn Gloria Resurrectionis” 24, kwiecień 1966.
[23] Zob. m. T. M. Jasieńska CR, list okólny do zgromadzenia z 14. 02. 1982, Archiwum Generalne, Rzym.
[24] Zob. tamże.
[25] Przykłady tego zaangażowania: abp Karol Wojtyła 22. 04. 1965 otworzył proces apostolski Matki Celiny w Krakowie, brał udział w Rzymie w uroczystości otwarcia i zamknięcia procesu apostolskiego Matki Jadwigi, 15. 08. 1965 dokonał w Kętach uroczystego wprowadzenia do aktu recognitio, tj. rozpoznania zwłok Matek Celiny i Jadwigi. Jako papież Jan Paweł II podpisał dekrety o heroiczności cnót obu Matek.
[26] Wicepostulatorem w procesie informacyjnym prowadzonym w Krakowie był ks. Władysław Miernik CR. Taką samą funkcję w procesie apostolskim w Krakowie pełnił ks. Jerzy Mrówczyński CR. Po przeniesieniu Matek z krypty do kościoła parafialnego w Kętach postulatorem jest ks. Wiesław Śpiewak CR, który jako postulator generalny pełni taką samą misję w zgromadzeniu zmartwychwstańców (informacja w „Biuletynie Rady Generalnej Ut unum sint” 13, październik 2001).
[27] Jako przykład może służyć nowenna Mszy św. sprawowanych w różnych kościołach Rzymu (informacja w „Biuletynie Rady Generalnej Ut unum sint” numer specjalny, kwiecień 1982, s. 7; zob. też: „Ut unum sint„, maj, czerwiec, lipiec 1982; marzec, kwiecień, maj 1983).
[28] Jako przykład można podać Msze św. w kościele parafialnym w Kętach, w bazylice mariackiej w Krakowie i w archikatedrze warszawskiej.
[29] Zob. drzewo genealogiczne [w:] ks. K. Wójtowicz CR, Bogactwo charyzmatów, dz. cyt., s. 180-181; zob. też: „Biuletyn Prowincji Warszawskiej Wspólnota Zmartwychwstańska” 4 (59) 2001.
[30] Andrzej Mecherzyński-Wiktor, ur. 11. 09. 1984 w Krakowie. Podczas treningu spadł z liny z wysokości kilku metrów, uderzając głową o twardą nawierzchnię. Nieprzytomnego odwieziono do Szpitala im. Rydygiera w Krakowie. Następnego dnia lekarze poinformowali rodziców o ciężkim stanie syna. Ci udali się do kościoła parafialnego, gdzie posługują siostry zmartwychwstanki. Organistka, s. M. Władysława Doskocz, utrzymująca żywy kontakt z rodziną Założycielki, zachęcając do modlitwy za jej wstawiennictwem, powiedziała: „Tu może pomóc tylko Matka Celina”.
[31] Zob.: m. Dolores Stępień, listy okólne do zgromadzenia z 22. 06. 1999 i z 23. 04. 2001, Archiwum Generalne; także: pozwolenie Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych na przeniesienie zwłok Matek oraz instrukcja dotycząca sposobu dokonania przeniesienia podpisana w Rzymie 12. 07. 2000, Archiwum Generalne; protokół z ekshumacji i translacji doczesnych szczątków Matek, Archiwum Generalne, archiwum w Kętach; informacje w „Biuletynie Rady Generalnej Ut unum sint” 12, maj 2001, s. 1 i 5; opis uroczystości w „Biuletynie Prowincji Warszawskiej Wspólnota Zmartwychwstańska” 4 (59) 2001; „Biuletyn Prowincji Poznańskiej Signum unitatis” 4, kwiecień 2001.
[32] W czasie uroczystości ks. bp Janusz Zimniak, biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej, mówił m.in.: „Siostry zmartwychwstanki zdecydowały się, aby Matki Założycielki przybliżyć ludziom […]. Kilka razy byłem w krypcie […] i tam modliliśmy się o beatyfikację Sług Bożych […]. Muszę powiedzieć, że Matki, ich ciała spoczywały godnie […]. Dlaczego więc przenosimy? […] Trzeba było wyjść z ich szczątkami bliżej ludzi, a bliżej to znaczy do kościoła, […] umieścić je możliwie najbliżej wejścia, aby jak najwięcej ludzi modliło się, upraszało u Boga znaki. Znaki w postaci cudów”.
[33] Opis otwarcia procesu w „Biuletynie Rady Generalnej Ut unum sint” wydanie specjalne, 2002. Relacja z zamknięcia procesu w „Ut unum sint” 15, kwiecień 2002, s. 3-5.
[34] Za: ks. P. Kroczek, Proces beatyfikacyjny Matki Celiny Borzęckiej – pespektywa kanoniczna, [w:] Matka Celina Borzęcka, pr. zb. pod red. ks. S. Cadera, Kęty 2007, s. 115 i 121.
[35] Całość dokumentacji procesu znajduje się w Archiwum Generalnym zgromadzenia w Rzymie.
[36] Wiadomości na ten temat w „Biuletynie Rady Generalnej Ut unum sint” 5, styczeń 2006, s. 2.
[37] W dniach od 15 do 17 grudnia 2006 r. trwały w centrum wspinaczkowym „Eiger” we Wrocławiu mistrzostwa Polski we wspinaczce sportowej. Wyniki z 16 grudnia we wspinaczce mężczyzn na prowadzenie: 1. Andrzej Mecherzyński-Wiktor (KW „Baltica”), 2. Tomasz Oleksy (Bergson Team), 3. Marcin Wszołek (Milo, Five Ten).
[38] W czasie przygotowań do beatyfikacji ks. Robert Ogrodnik, kapłan archidiecezji lubelskiej, w kaplicy domu prowincjalnego w Warszawie w dniu 17 marca 2007 r. wypowiedział słowa, które doskonale oddają czas oczekiwania na tę łaskę: „Ta beatyfikacja jest wyśniona, wymarzona, wycierpiana i wymodlona przez pokolenia sióstr”.
[39] Wymienię tylko niektóre: s. Feliksa Nowacka, s. M. Deodata Kunderewicz, s. Irena Piotrowicz, s. Teresa M. Jasieńska. Na etapie diecezjalnym procesu dotyczącego uzdrowienia za wstawiennictwem Matki Celiny funkcję wicepostulatorki pełniła s. M. Władysława Doskocz. W ostatnich latach wicepostulatorką w Rzymie jest s. Jeanne M. Harla.
[40] Data będąca w bliskości 94. rocznicy narodzin dla nieba Matki Celiny (zm. 26. 10. 1913) oraz w bliskości 174. rocznicy przyjścia na świat (ur. 29. 10. 1833).
[41] Przykłady wypowiedzi Matki Celiny na temat obecności w Rzymie: „A niech Bóg broni opuścić Rzym!” (Listy do córki Jadwigi, t. III, list z 4. 03. 1893, s. 47); „Teraz dopiero utrwala się ta nasza kolebka w Rzymie” (list do s. Heleny Kowalewskiej z 17. 10. 1902); „Ciężko nam ta własność w Rzymie przychodzi, ale nie wątpię, że dla zgromadzenia w przyszłości to opoka” (list do tejże z 14. 01. 1903).
[42] W uroczystości wzięli udział: Hanna Suchocka – ambasador Rzeczypospolitej Polskiej przy Watykanie, Roman Olejarz – burmistrz Gminy Kęty, oraz Józef Skudlarski – przewodniczący Rady Miasta i Gminy Kęty.
[43] Opisy uroczystości, a także teksty homilii znajdują się w „Biuletynie Rady Generalnej Ut unum sint” wydanie specjalne, w „Biuletynie Prowincji Warszawskiej Wspólnota Zmartwychwstańska” 1 (119)/ 2008, s. 4-11, w „Biuletynie Prowincji Poznańskiej Signum unitatis” 9-10, wrzesień-październik 2007, s. 6-7, również w miesięczniku życia konsekrowanego „Via Consecrata” 12/2007.
[44] Dom generalny zgromadzenia znajduje się blisko tego kościoła, na terenie parafii św. Joachima; w tej świątyni często modliła się Matka Celina.
[45] Zob. „Biuletyn Rady Generalnej Ut unum sint” wydanie specjalne, s. 7 i 14-16.
[46] Rozmyślającej nad tymi słowami Ojca Świętego córce duchowej Matki Celiny może przyjść na myśl fragment listu błogosławionej, pisanego na kilka miesięcy przed śmiercią: „Do końca życia [dusza, która Boga szuka] poddaje się trudom, walcząc z doświadczeniami, które Bóg dla jej zbawienia dopuszcza, i tym sposobem dochodzi do ukochania krzyża. Ale zawsze dla Niego […]. Każde życie jest męczeństwem, skoro za wołaniem Pana wybrałyśmy drogę krzyża – dla Niego” (list do s. Marii Zubylewicz z 26. 05. 1913).
[47] Całość wypowiedzi Ojca Świętego: „Oprócz męczeństwa krwi istnieje nie mniej znaczące «męczeństwo bezkrwawe» – jak w życiu Celiny Chludzińskiej-Borzęckiej: żony, matki rodziny, wdowy i zakonnicy, która wczoraj została beatyfikowana w Rzymie. To jest milczące, lecz heroiczne świadectwo wielu chrześcijan, którzy bezkompromisowo żyją Ewangelią, wypełniając swe obowiązki i hojnie służąc ubogim. To męczeństwo w codziennym życiu stanowi świadectwo jak nigdy dotąd istotne w zsekularyzowanym społeczeństwie naszych czasów. Jest to pokojowy bój o miłość, który każdy chrześcijanin powinien niestrudzenie toczyć. To bieg, by szerzyć Ewangelię, angażując się aż do śmierci”; druk w: „Biuletyn Rady Generalnej Ut unum sint” wydanie specjalne, s. 7.
[48] Tamże.
[49] Opis spotkania z Ojcem Świętym i fotografia w „Biuletynie Rady Generalnej Ut unum sint” wydanie specjalne, s. 8. Papież otrzymał książkę s. Florczak pt. Pierwsza zmartwychwstanka w tłumaczeniu na język włoski.