Co za szczęście habit, życie zakonne.
Trzeba każdego dnia dziękować Bogu za powołanie.
Bł. Matka Celina Borzęcka CR
Czuję się zupełnie bezpieczna w ręku Pana Jezusa
i zdaje mi się, że gdybym stała choćby nad przepaścią,
spokojna byłabym , się tak czuję własnością Pana
Sł. Boża Matka Jadwiga Borzęcka CR
Jedynym motywem, dla którego wstępuje się w progi zgromadzenia, jest MIŁOŚĆ! Trzeba być naprawdę zakochanym w Bogu, aby dla Niego porzucić to, co do tej pory wydawało się nam najważniejsze. Są takie wartości, wobec których wszystko inne jest niczym, jest taka Miłość, dla której warto żyć i umierać. Jest takie Powołanie, któremu nie można się oprzeć, bo MIŁOŚĆ woła o miłość …
Droga formacji zakonnej jest drogą wzrastania w miłości Boga, a – że coraz bardziej również poznaje się siebie – także w miłości bliźniego i samej siebie …
Kandydatura
Kandydatura to czas, kiedy młoda Dziewczyna, która w swoim sercu usłyszała wezwanie do wyłącznej służby Bogu, a Duchowość Paschalna, którą żyjemy, wydaje Jej się bliska, poznaje Nasze Zgromadzenie i Jego Charyzmat. Jeśli kończy szkołę, pracuje lub wypełnia jakieś inne podjęte wcześniej zobowiązania, utrzymuje częstszy kontakt ze Zgromadzeniem, by, gdy nadejdzie ten upragniony dzień, przekroczyć wreszcie progi Domu Zakonnego i zacząć żyć już wyłącznie dla Pana Jezusa. Kandydatki otrzymują medaliki lub krzyżyki z Jezusem Zmartwychwstałym jako znak duchowej łączności ze Zgromadzeniem. Kandydatura trwa w zależności od potrzeby danej osoby, ale nigdy nie jest czasem biernego oczekiwania na „wstąpienie do zakonu”, raczej – tęsknoty za spełnieniem Woli Bożej i szczęściem, którego nie sposób wyrazić ludzkimi słowami.